Kadir Kaygısız Şiirleri - Şair Kadir Kay ...

Baharı beklemeyi bıraktım.
Ben çiçek açtım.
Seni güneş belledim;
Gözyaşlarını yağmur,
Hüznünü soğuk,
Çaresizliğini kırağı,

Ah! Baharın gelişini hissediyor musun?
Gözlerime baktığında görmen gerek.
İçimdeki o cıvıltı duymadın mı?
Hissetmedin mi tenimdeki o sıcak ateşi?
Duymadın mı kalbimin o hızlı atışlarını?
Baharın o serin rüzgârlarını teninde hissetmedin mi?

Kaç çocuk kandırdınız bu sahte balonlarla?
Kaç sahte duyguyla doldurdunuz bu balonları?
Kör oldu aşk, tıkandı gözler, kapandı kulaklar.
Merhamet kime emanet, uçarken balonlar?

Kaç çocuk ağlattınız ey sahte balonlar?

Bir lakırdıya sürur oldu gülüşün
Bir muhabbete bahis oldu gözlerin
Ağır basan şu dert yükümün
Düçarı, ahbabı oldu silüetin

Bir dost bulamadım günden güne

Dağıtır mı dağların tepesindeki sisi,
Namlumun ucundan çıkan mermi?
Yüreğimi harıl harıl yakan hasreti,
Bir vesikalık resmin teskin eder mi?

Korkutur mu ağaçlardaki serçeleri,

Bir ses
Hayatında duyduğu en acı,
En acı veren ses.
Her şeyin farkına ancak varabildiği,
Bu dünyada cüzi iradesiyle algılayabildiği,
Son ve en elem ses.

Sizinle olan raptı yalnız yalnız alayık-ı dünyevi değildir.
Ulvidir, refidir, rikkat taşır.
Mensubu olduğu iklimde barika-i hakikat taşır.
Elbette denaet taşımaz, den’i değildir.
Yusuf u Züleyha görse ki pek kıskanır.
Rüy-u zeminde, tarzı dilnişin

Kimse benden önemli değil.
Ben de kimseden önemli değilim zaten.
İnsanın fıtratı böyledir:
Göklere çıkardığı benliğini,
Yerlere vurur bazen.
Sonra alır yine öpüp başına koyar.

Her bakışında süslü Cennet-i Ala
Sanıyorum Cennet kapısı kapın.
Öyle çok özledim ki seni senden uzakta
Uzaklaştığım her adımda
Gözümden bir yaş akmakta.

Ait olduğum yegane yerdi koynun.
Huzur bulduğum şeydi mis kokun.
Kokusuna aşıktım avucunun.
Cenneten gelmiş gibiydi her huyun.