Bugün de kuruttum,
Dün olduğu gibi.
hasretle ardımdan ağlayan,
şu dertli öfkelerimi.
Kurudukça...
Kara günlerimin kuklasıdır rüyalarım.
Seyrettiğimde kâh güler,kâh ağlarım.
Susuz yazda dökülünce göz yaşlarım.
Sefaletimden kâh yanar,kâh donarım.
Sözlerim dönerse akarken azgın sele.
Sanatın boynunda asılmış kolyedir senin.
Tarihe düşen medeniyet cemresi gibisin.
Durup seyredince gördüğüm zincir misali,
Eserlerinin dünyada bulunmaz hiç emsali.
İstanbul,gönül haritamda sevdamın çizgisi.
Ezdiğim zamanın tozlarında,rüzgarları uçurdum.
Kanatsız gölgemin peşinde,acılarla hep koştum.
Gönül yarlarımdan düşen,yapraklarla kavruldum.
Dumanlı zirvede ağladığım,bulutlarda savruldum.
Baykuşu oldum karanlığımın,tavansız gecelerde.
Açıldı çilemin kapıları zamanın deryasında.
Azgın sel gibi coştum,gönüllerin ırmağında.
Yoruldu hep kollarım,yüzdüğüm dalgalarda.
Sararan yaprak gibi rüzgarlarda vuruldum.
Hazanda düşen yorgun yapraklar gördüm.
Nefsinin yırtmaçlı eteğinin ardında,
arzularının gölgesinde
rüzgar duasına çıkmış delikanlı gibi,
eğlenerek geçti gençliğin.
hayatın dar sokaklarında,
Rüzgara tutunan pervaneler gibi,
İnleyerek acılarımla dönerim ben.
Nemli gözlere çöken bulut misali,
Döndükçe zirvelere yağarım ben.
Vefasız acılar kaynarken gönülde,
Aynalarından üflediğin tozlar gibi hep savruldun.
Çırpındıkça hayal denizinde,arzularınla yoruldun.
Zamanın gölgesinde esen,rüzgarında kavruldun.
Yandıkça ocağında hayalin,küllerinde kayboldun.
Tozlandı bak sefil gölgen,süründükçe yollarında.
Dertli gönlüm,
sarmaşık gülleri gbi,
hep umutlarında asılı.
Güllerinin gölgesine,
dökülse de yaprakları.
Hep baharı bekler,
Gönül yastığında,uykusuz gecelerimi hep salladım.
Karanlığımdan çilelerin sancısını yoldum,inleyerek.
Sessiz gölgemden süzülen,hicranlarıma tırmandım.
Acılarımı her zirvenin rüzgarında kuruttum,titreyerek.
Zamanın derin kuyusuna düşen,hayallerde üşüdüm.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!