Yağmur bulutlarında ıslanan,rüzgarla estim.
Zamanın vadilerini sisli akşamlarda geçtim.
Kuru dallardan düştüm,yaşlı kozalaklar gibi.
Sivri yapraklarla gömdüm,kuruttum öfkeleri.
Her gelenin ayak izlerini bıkmadan yoldum.
Nemli gözler,hep onu bekler,gönül penceresinde.
Her sevgi,bahar dalı gibi açar,ıslandıkça gözlerde.
Zavallı aşık nasıl görsün,karanlığı tüten gecelerde.
Hasretin mezarlığında çile çeker,oynar perdelerle.
Dertli gönül,baykuş misali karanlığına hep sevinir.
DUMAN...........Yanan samanın titreyen alevindeki siste gizlenmiş,
..........................buğday tarlasının manzarasıdır.
ÇELİK..............Doğru fikirlerin keskin kılıçlardaki yakıcı gerçeğidir.
ZARF................Umutlardaki sevdanın,çeyiz sandığıdır.
GÖZ YAŞI......
Ağlayan gözde buharlaşan derelerin feryadı,yağmur olup
düşerken,gönül semasında rahmet olur.
KÜTÜPHANE:
Fikir mahzeninde depolanmış düşüncelerin,sergilendiği
tezgahtır.
Yürüdükçe yollarda ıslandım.gönül yağmurlarında.
Kuruttum zamanlarımı,savrulduğum rüzgarlarımda.
Sarardıkça düştüğüm dallarımın kıvrılan yollarında.
Avuçlarımda taşıdım,yorgun hayallerimin gölgesini.
Kavrulan hislerin isli dumanlarından hep boğuldum.
Yine beynimin sokaklarında,lambalar söndü.
Gecelere düşen yağmur,şakaklarda süzüldü.
Deli gönül abdâl olup hep dağlarında yürüdü.
Dallarımı kıran fırtınalar,yine uykularımı böldü.
Gönül yârlarında üşüyen,heyecanlarım titredi.
Yaydan çıkan ok gibi,zamanlarda savruldum.
Gönül yaylasına düşen,her gölgeye vuruldum.
Ömrünü iki taş arasında,sığdırana kahroldum.
Sevgiyle her zaman gezdim,taşsız gönüllerde.
Zamanları soludukça,yorulmadım dağlarımda.
Hep çilelerinle arkadaş olmuş,vefakar dertlerin varken,
Gölgende bile seyredersin izlerini,gözyaşların akarken.
Sanma ki gönül,kucağında güler,sen böyle savrulurken.
Karanlığa gömdüğün her gölgende ağlar,sen dinlerken.
Dinle gönül.
Hıçkırıklarımdan akarken,
yorgun düşen gözlerimdeki yaşı.
Çağlayanlarında köpüklerin sesini,
duyuramıyan şu zavallıyı,
kendine aşık sanma.
Aradım yıllarca dostun izini,tozlu yollarımda.
Ağladıkça bulamadım,bastığım çamurlarda.
Anladım,dost olan her çamurda gezmezmiş.
Tek dostum,her çamuru kurutan rüzgar imiş.
Bir tutam menfaatin gölgesine hiç sığmayan,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!