Eylül akşamlarında düşerken yapraklar.
En güzel sabahları örten,desenler olur.
Enkaza dönen ruhlarda,öten baykuşlar.
En serin gecelerinde,kaybettiğini bulur.
Eylül,yazın kopardığım en son düğmedir.
Yanar isli fitilinin,dumanında ışığın.
Bitmesin diye hep dua eder aşığın.
Titreyen gölgende,akarken zaman.
Üflenen nefeslerde sönersin,her an.
Eriyen ışığın seven gönülde perde.
Tırmandığım yokuşların,merdivenleri oldum.
Basamak gölgesinde,dinlenirken yoruldum.
Gönül dağında açan,tomurcuklarımı yoldum.
Alnımda süzülen teri ektim,tozlu yolun izine.
Kopardığım dallarda solan,dikende ağladım.
Her gün nice ümitlerimi eledim,gönül kalburumda.
Nasibimi ararken savruldum,şu hırçın rüzgarlarda.
Koşarken düştüm gecelerin,hep zifiri karanlığında.
Yorgun değirmene döndüm,her nasibin anbarında.
Dönmeyince acılarıyla çile çeker elbet,paslı gönül.
Kelebek vadisinin yamaçlarında dolaştım.
Uyudum dağlarda,dinleyerek rüzgarlarımı.
Konduğum çiçeklerimin,renklerinde açtım.
Üfledikçe yuttum,yaprağımda tüten acıları.
Rüzgarlarında seyrettim,gönlün dalgalarını.
Zamanın bir yerinde,bu dünyanın sahnesinde,
Yaşamış insanlar korkuyla,dağların zirvesinde.
Korkuların eşkiyası,gezdikçe yalnız gölgelerde.
Sessizliğin sisleri çökermiş,çarpan yüreklerde.
Salladıkça kılıçların döktüğü,mazlumun hülyası.
Kurban eder her günü.bu günü bayram sananlar.
Her nefesinde kavrur canını,zamanlarda solanlar.
Muhabbet ocağında ki dumanlarla,aşkı arayanlar.
Boğulur kirli dumanlarından,rüzgarlarda koşarlar.
Sana uzanan ellerimin,gölgeleri olsaydım.
Toprağında taşlara konan,rüzgarın öptüğü.
Gönülde hasretini açmadan koklasaydım.
Hilalin olaydım gecende,gözünün gördüğü.
Aşkın kanadında uçsaydım,tüm renklerde.
Hayat...
Yollarda izler gibidir,
Hep rüzgarlarda silinen.
Rüzgar...
Düşen yaprağın son nefesinde,
Zamanın her adımında aradığım cananı.
Ararken buldum,gönüllerin meydanında.
Hırsla eserken gördüm,rüzgarda boranı.
Aşkın gülünü kokladım,güller sokağında.
Gönül meydanında açan arzular,gül imiş.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!