Bu gece de uykum gelmiyor.
Yine etraf karanlık…
Benim dışımda herkes uyuyor.
Telefonumun ışığıyla aydınlattığım bir beyaz kâğıda.
Üç-beş saçma söz döküyorum ağlaya ağlaya…
Utanmaz resimler,
Arlanmaz tablolar,
Yıkılası duvarlar,
Duvarsız evler,
Evsiz bahçeler,
Ve bahçesiz şehirler,
1946'nın baharıydı, en acı baharı...
Bembeyaz akardın Zilan.
Şimdi ne oldu da kan ağlarsın?
Karahan'da, kara bir bahardı yaşanan.
Her yer barut, her yer kan,
Karahan gör yaşı, Karahan figan...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!