Kadir Cesur Şiirleri - Şair Kadir Cesur

İnsanı en çok beklemek yorar...
Onu-bunu beklersin...
Dönmesini beklersin...
Görmesini beklersin...
Sevmesini beklersin...
Yeşil ışığın yanmasını beklersin...

Aklıma düşme!
Aklıma düşsen yalnızlık olurum.
Yalnızlıkta bana düşman
Yapma kurban olurum.

Bir yalnız akşamda

Yine bir gece vakti ve etraf karanlık…
Caddeler bomboş sokaklar bomboş
Uzaklardan it sesleri geliyor.
Bir de köprü altında birkaç sarhoşun narası…

İşte… Sokağın köşesinden bir parıltı görülüyor.

Hani sen şimdi gittin ya,
Hani sen şimdi yoksun ya,
Hani sen bir daha olmayacaksın ya,
Sanki çokta umrumda...

Keşke biraz olsun sevilmeyi hak etseydin...
Belki o zaman her şey daha farklı olabilirdi...
Artık benden bu kadar,
Çok yoruldum sevgili...

Sana âşık olmadım.
Sadece bakışlarına baktım.
Belki bir umut vardı içimde.
Evet doğrudur.
Belki bütün hayallerimi bu umutlara bağladım.
Yanlış yaptım, anladım.

Her şiirde beni hatırlayacaksın.
Sen her şiirde biraz daha acı çekerken,
Ben her şiirimde senden bir adım daha nefret edeceğim.

Baban bile, seni ilk kucağına aldığında benim kadar sevmemiştir.
Ama şimdi baksana hayatın neresindeyiz, aşkın neresinde...

Öldüğün yerden yeniden diril ve gir hayatıma.
Önce bir tohum ol ve düş sadık toprağa.
O tohum filizlensin yeniden.
Tomurcuklar açsın hiç sulanmadan.
Bir daha solmamak üzere bir gül doğsun sadık topraktan.

Tiyatroda sahneye, dünyada ise hayat sahnesine her çıktığımızda, kendimize sorarız, bu rolü yapabilir miyim diye. “Yapamam” deriz. Ama aslında o rolün içinde değimliyiz? O oyunu oynayamayacağımızı düşündüğümüz halde, sahnedeki en iyi oyuncu biziz. Yaptıklarımız ve yapacaklarımız elimizde bir senaryo. Seyirci biziz, oyuncu biz. Perdemiz hayallerimiz, sahne dünya… Sevdiğimizin dışında kimse katılmaz oyuna. Rolümüz basit sadece kendimiz olacağız. Perde kapanacak, oyun bitecek. Hayat bitecek.

11.11.2006

Bilindik bir cümlenin süslenmiş ve üzerine güzel kokan sahte parfümler sıkılmış haliydi, sana gönderilmiş mektuptaki cümleler. Bir beyaz kâğıdın allanıp pullanıp en sahte parıldayan simlerin döküldüğü haliydi. Alıp da okuyasın, en azından bir bakasın diye, sahte aşk zarfı denilen bir zarfla örtülmüş ve sana öyle gelmişti, sahte cümleleri taşıyan sahte bir mektup. Okuyupta gösterdiğini biliyorum sahte gülüşlerini sahte aynalara ve senin gibi sahte insanlara.
Anladığın tek aşkın sahte olduğunu ve hiçbir zaman gerçekten sevemeyeceğini bilenler, belli ki sahte kalbini çok kolay cezp etmişler. Keşke bende onlar gibi sahte sevebilseydim seni. Sahte birkaç cümleyle içime çekebilseydim nefesini. O günahkâr bedenin sahte öpücüklere ve sahte gülüşlere hazırsa, hiç kaçırma, bak geliyor sahte yolcular treni. Giderken sakın sallama ellerini. Çünkü biliyorum artık sendeki sahte gerçeği. Eğer bir gün sahte hayattan bıkarsan ve beni ararsan, kolaylıkla bulursun, gerçekten seversen. O zaman çekip çıkarırım seni sahte hayatın içinden, gerçek duygularla elini bana verirsen.

11.10.2006