Bugün son günüm İstanbul'da
Nefese bir hasret kaldığım
Sokaklarında kaybolduğum
Bugün son günüm İstanbul'da
Taşında toprağında kalmış son damla'm
Kucak kucak sevgiden son yudum um
Uyan Türko Sabah Oldu
O Bir Saniye Yaklaşıyorsun
Doğrudan Beyaz O Işığa
Karşında durmakta iplikten bir köprü
Sakın ola bakma aşağıya
Köprünün altı derin hem de ne derin
Gezerdim ağaçların ardında,
Nerdesin defter kalemim?
Kitaplar ya da geleceği kitap olanlar,
Esasen etrafımdasınız, değil mi?
Birinde umarsızca yok olmaktasın.
Gene kalem bana, ben kaleme mi hasretim?
Hasret! diye yolunu mu gözlerim?
Gözlerime mi, bana mıydı bu sözleri?
Çizgiler düzelemez miydi?
Çizgi düzgün sanılırdı aslen,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!