iki gece öncesi aşkların son durağında bırakmıştı gözyaşlarını
üzeri kir pas içinde nefretler vardı saçlarının arasında
gittiği tüm bedenler birer ceset gibi serilirdi sabaha doğru
adını koyamadığı hüzünleri gece karanlığında peşine takılır giderdi yalnızlıklara
ve işte tam da o sırada çalardı müzik
kırılgan bir masalın son senfonisi gibiydi yüreği
hiç olmayan gidişler
terk edilişler
ve gözyaşı ile beslenen ölümler,
hiç bir cesede sarılamadan da uyumayı öğreniyordu zamanla
kokularını çekerek tenine
sonra ölüyordu her cesedin yanında
bir ceset gibi kaskatı kesiliyordu
kestikçe bitiyordu düşleri
ve düşlerinde kaçıyordu sessiz bir ölüme...
Kayıt Tarihi : 11.1.2011 08:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
__________/Tutmalıydı..! !
hiç olmayan gidişler
terk edilişler
ve gözyaşı ile beslenen ölümler...
ağlamasın hiç kimse
ne yalnız
ne birlikte...
Biliyorum ki, dünyada, bu temaya ortak özne olacak o kadar çok kadın var ki!...
Dilinize ve yüreğinize sağlık şairim, okurken hüzünlendim.
Selam, saygı ve sevgilerimle...
Nafi Çelik
TÜM YORUMLAR (3)