Kadınlar Şiiri - Tamer Uysal

l

Dram yüklü bir romandaki sevgili
Yalnızlık çökmüş İstanbul gecesinde
Teni ıpıslak kurumamıştır daha
Son aydınlığı vapurun Kızkulesi
Kumkapı, Galata, Beyoğlu, Karaköy...
Masaları akşamdan sabaha kalır
Bugünkü teri kurur yarına kadar
Sisli bir İstanbul sabahına kadar
Vesikası adıdır hürriyetinin
Hasreti tanıyor musun?

ll

Tenha köşelerde zamanı geçmiş
Ve tütünün kokusunda solmuş gençliği
Burdur'a erken inen kadını düşler
Alanya'da kaç akşamı ıssız geçer
Yürür şimdi Laleli Beyazıt arasında
Bir İstanbul gecesinde malum kalır
O kadının adını Hicran bildiler
Tanıyor musun?

lll

Ah sevgili,
tülü soldurulmuş gençliğin
taze çiçeği
Nasıl koymuş böyle ilk sevgili?
Ana yüreği
Çocukta mı kaldı yoksa...
Nesi piç edilmemiş ki
Ömrümüzün
Bir güzel yosma
yürür Taksim'den Nişantaşı'na
Şimdi aynada acı bir tebessüm
Varsın kendini yediveren
beyaz bir gül saysın
adını keder bilmişler
belki o da sevdi
O kadını tanıyor musun?

lV

Onları

Tanır gibiyim
dediğinizi duydum
ömürlerinin ilk adımı
kara bir kuytuya düşmüş
ne umutları ortasında
yaralanmış

Tanır gibiyim
dediğinizi duydum
gecikmiş sabahlarının
beyazı çalınmış, yazısı
karalanmış

Tanır gibiyim
dediğinizi duydum
incecik yürekleri
ve hayalleri yolun başında
parçalanmış

Hasretleri, Hicranları ve
Kederleri...

Tanıyor gibiyimin
Değilindesiniz
İçimizden birileri onlar
Hala tanımadınız mı? ..