Kadınım Olacaksın Şiiri - Orhan Bol

Şu an, karanlık bir odada oturuyorum
Sadece mum ışığının aydınlattığı
Aklıma ilk gelen sen oluyorsun
Yanımda olmasan da, seni düşünmek ne güzel.
Mum yavaş yavaş erimekte
Sanki umutlarım mumla beraber
Yok olacakmış gibi,
Hafif bir hüzün kaplıyor içimi.
Birazdan hiç beklemediğim bir anda
Telefon çalacak,
Biraz ürkek ve heyecanla
kim olabilir diye düşünsem
Bu başı boş saatte.
Ahizeyi kaldırıp, alo dediğimde
Belki de sen çıkacaksın karşıma
O an, kelimeler düğümlenecek boğazımda
konuşamayacağım
Öylece donup kalacağım karşında.
Kendime geldiğimde seni ölesiye
Sevdiğimi haykıracağım.
Öyle zorki,
Anlatamam sana
Seni severek sensiz olmak.
Zaman aleyhimize işliyor
Ve ben hala sana doyamadım.
Anlatmak istediklerimi anlatamadım.
Yalnız, bir gün sensiz olacaksam
Bu asla seni sevmediğim anlamına gelmez.
Birazdan her yer aydınlanacak
Ben yine yalnızlığa mahkum olurken
Sense ailenle birlikte olacaksın
Beki de beni o andan itibaren unutacaksın.
Sana iyi geceler deyip,
Ahizeyi kapattığımda
Bir an için gerçekle yüz yüze
Geleceğim.
Ve üzerimde ki o bilinmeyen yük
Kendini yavaş yavaş huzura bırakacak
Hafiften kapanan göz kapaklarım
Açılmaya başladığında
Hiçbir şeyden habersiz
Sanki o anı yaşamamış gibi
Kendimi bir koltuğun üzerinde
Yarı baygın bulacağım.
O an için gece bitmiş
Gün ağarmıştır artık.
Sen benim gecelerimi süsleyen
Hayal perim olsan da, beni avutan
Unutma ki, bir gün mutlaka
Sonsuza dek kadınım olacaksın.