Kadınım Şiiri - Güven Tekin

Çürümüş her yanım benim.
Sevilecek neyim kalmış benim?
Akar sulara bıraktım, o masum sevgimi.
Sustum, hiçbir şey diyemedim.

Kelimelerim boğazımda düğümlendi.
Senin için topladığım o gülleri
Akar sulara bıraktım, istemiyorum.
Bende her şeyden vazgeçtim.

Benden ve sana olan bu tertemiz sevgimden.
Senin vazgeçtiğin gibi vazgeçtim.
Yüreğim sızlıyor, kimsesiz kalmış garipler gibiyim.
Oysaki ne çok özledim seni.

Gözlerim her yerde seni arıyor.
Sevdanla yanan bu yüreğim söz dinlemiyor.
Uykularım kaçıyor,
Göz yaşlarım akıyor.

Sonra kendime bakıp şunu söylüyorum:
Haklıydı, senin sevilecek neyin kalmıştı ki?
Masum sevgiden başka ne verebilirdim ki ona.
Gözyaşlarımı durduramıyorum.

Karanlık dünyama güneş hiç doğmuyor.
Yüreğimdeki o güller hiç açmadan soluyor.
Nefesim kesiliyor, boğuyor sensizlik beni.
Yine de susmam lazım, biliyorum.

Sensiz ve sessizce hayata tutunmaya çalışıyorum.
Ama biliyor musun, meğerse seninle yaşıyormuşum.
Sensiz kimsesiz, yaşayan bir ölüden farkım yokmuş meğer.
Yokmuş KADINIM...