Kader miras olur bazen Şiiri - İlyas Kaplan

bak şunlara
musanın asası karşısında taşlar yumuşamış da
musanın asası karşısında
taşların yumuşadığını gördükleri halde
kalpleri yumuşamamış
kas katı kalmış…

görmez misin
hemen şimdi
yanlış yerlerin
boş sözlerin
yersiz hazların toprağından
yalancı zevklerin sürgününden
geri çağırıyor bizi hayret göğü
minnet ufku
peygamberimiz

suskun dudağa emanet onun gül hatırı
aramızda elçinin söze susayan
söze kanayan
söze kanan
soylu feryadı kol geziyor

lakin biz hayıflanmakla kaldık
sözün sorumluluğu başkalarının üzerinde kaldı
ulaşmadı bize
söze muhatap olmaktan çıktık

her birimiz
çaresizliğin zemherisinden çıkarıldık
şimdi burada
varlık sofrasında
hayat düğününde nazlanıyoruz
adam diye başköşede oturtuluyoruz

bundan mada
bize verileni takdir etmeye bile güç yetiremiyoruz
bize bahşedileni sayacak nefeslerimiz bile
yeniden yeniye bahşedilirken bize
Rabbimizden başkalarına mı iltica ediyoruz
yoksa

özlediğimize değer o nebinin siması
tutuna tutuna hayretin göğüne yükseldiğimiz
her dem bizi kabul eden
her dem bizim yüzümüzden sevinin
ayna diye tutulduğumuz onun sözü

bizim, yokluğumuzu gören
eksikliğimizden hoşnut olmayan
Rabbin huzuruna
yeniden yüz bulmaya gittik mi
minnetle yüzümüzü döndük mü hiç
o peygamberin yüzünden sevindik mi
onun yüzünde sevildik mi

ayetler bize şimdi ne söylüyor
hadis şimdi bizden ne bekliyor
belki gölge olmaktan kurtarıp gövde yapar bizi
sadece peygambere değil
sadece uhuda değil
gördüğümüz her dağa sadece
bir zamanlar değil
hemen şimdi
taşları yumuşatan bir bakış borçlanırız
belki de

bizimle nefes alıp verir hadis
dağlar karşısında bizi peygamberce var eder vahiy
ayağımızın altındaki taşlara hürmet borçlanırız
hoyratlıktan kurtuluruz
sadece lafta değil
tavrımızla, edamızla müslüman oluruz
belki

sadece dağlara değil aslında
her nesne ile
bağını merhamet üzerinden kuran
sıla-yı rahime döneriz
belki

derler ki
zamana yemin olsun ki
yer şiddetli bir sarsılışla sarsıldığında
artık zulüm edenler o gün
zilletle ziyandadır
Rabb’ın fil sahiplerine yaptığınca
kureyş hasretle hüsrandadır

derler ki
kader miras olur bazen
devralınır atalardan
iyiler de, kötüler de potasında hayat damıtır durmadan.
ıssız sokakların açık avuçlarına çizilince rotalar,
yalnızlıklar sağanak olur birden.

bazen bir uzayışın salıncağında
beklemeyi beklemek düşer
bazen kaskatı duvarlarla örülür özgürlüklerimizin şeş ciheti
zaman bugün olur
gölgesine düşman olan uygun adımlarla
yürünür umutsuz yollar

kader böyle imiş
dengesiz dalgalar vuracakmış kıyılarımıza
zamansız fırtınalara tutulacakmışız
kabuğu düşmüş kaplumbağalar gibi sersefil
dönmesini unutmuş çemberler gibi
şaşırmış kalakalacakmışız ortalık yerde

derler ki
kader bizi herkesten çok
var olduğumuza inandırarak yalnızlaştırmada şimdi
amansız kalabalıklarda
ellerimizi birleştirmeyi akıl edemiyoruz bir türlü
günlerin bir araya getiremediği varlıklarımız
kurulu bombalar gibi bırakılıyor
korku sokaklarına

ansızın bin parça olmak için,
tik tak, tik tak...
yağız düşüncelerimiz
sık parmaklıklarla hesaplanıyor cetvel cetvel
bayramlar ve şölenler tekdüze karalara boyandırılıyor.
gücümüzü sivriltip karanlığa tüneller açabilmek için
ilk ışıklara teşne seher güllerince
kanatmadayız yüreklerimizi

derler ki
kevser hakkı için
madem kafirler yardımı terk eder
dağlansın ciğer
bırak olsunlar heder

ve eli kuruyasıcanın eli kurusun...
sen ki hemen Allah’a yönel
ihlasa çark et
tan yeri yeniden sökülürken
insanlar dehşetle dökülürken
sen hemen Allah’a sığın

redfer