Kader Diyen Düzenbaz Şiiri - Hasan Hazani

Sen hiç aç kalıpta ağladınmıki
Acıyla yüreğin dağladınmıki
Çaresiz el, kolun bağladınmıki
Kader diye atıp, tutan düzenbaz

Sen hiç çöplüklerden yiyip,i çtinmi
Çürük, pislik ihtiyacın seçtinmi
Aç kalıpta bayılarak düştünmü
Emek hakkı çalıp yutan düzenbaz

Sen hiç sokaklarda sefil kaldınmı
Mecbur olup simit, ekmek çaldınmı
Utanarak dilenipte aldınmı
Fakiri çöplere katan düzenbaz

Sen hiç yaşadınmı umutsuz,halsiz
Bellerin bükülmüş dizlerin fersiz
Kaldınmı parasız işin yok evsiz
Sömürüp işciyi satan düzenbaz

Sen hiç soğan, ekmek katık yedinmi
Aç olsanda karnım toktur dedinmi
Yırtık çarşaf, yatak,yorgan serdinmi
Villa, saray, köşkte yatan düzenbaz

Sen hiç sevindinmi yediğin ete
Yuttugun Bal'lara, kaymağa, süte
Ağlayıp yandınmı gülmekten öte
Zevk, sefa kahkaha atan düzenbaz

Sen hiç simit, mendil, sular sattınmı
Ağa, beye bel, boynunu büktünmü
Kuruşları sayaraktan baktınmı
Kendine terazi tartan düzenbaz

Sen hiç tarla, bahce hiç çalıştınmı
Derde, sıkıntıya hiç alıştınmı
Çamura, pisliğe hiç karıştınmı
Çirkeften yetişmiş artan düzenbaz

Sen hiç yoksul diye hor görüldünmü
Sövülüp, itilip hiç dövüldünmü
Çoluk, çocuk açken hiç dövündünmü
Garibin bağrını yırtan düzenbaz

Sen hiç aç karnına uyudunmu lan
Tok'lara bakarak büyüdünmü lan
Aç, susuz yol'larda yüründünmü lan
Sokak'ta, güçsüze çatan düzenbaz

Hazani der zalim karnı tok'lara
İnsanıktan iz kalmamış yok'lara
Şeref, vijdan cüzdan'larda çok'lara
Namus'suz yaşarsın utan düzenbaz.
(h.hazani)