Kaç Eylül Eder Şiiri - Halil Kumcu

Sonbaharın ilk ayı kıymığa bürünmüş,
Sarı gözyaşı döküyor karanlık kuytularda.
Aklımdan düşen bütün yapraklar sen,
Her gün bir parçan kuruyor solumda.

Güvendiğim her dal kırıldı bir bir,
Hazan kokar en ağır hikâyemde.
Hasret rüzgârı eserken mevsim ağlar,
Yokluğun bir parça ölüm taşır içinde.

Yıldızların yalnızlığı çöker gecelere,
Yüreğime kor düşer, sineme yağmur.
Bu kaçıncı savruluşum bir gönülde?
Damla damla çoğalır, ateş içimi kavurur.

Kaç eylül eder bu bendeki gam yükün?
Düştü ruhumdan iki tende bir can.
Sevdam iki tel bir saza gömüldü,
Tükendi ömür, varlığım öteki yarımdan.