Soruyorum seni, eski dostlara.
Arıyorum bir telaş, bir heyecan.
Yüreğimde depremler olmus, sehir enkaz.
Soruyorum, koşuyorum umutsuzca.
Tanıdık tanımadık herkese.
Saklıyorlar seni benden telaşla, sıkışıyorlar köşeye.
'Arkadaşıylaydı, tiyatrodaydı' diyorlar.
Koşarken sel göz yaşlarıyla, bedenini görüyorum enkazlar arasında.
Sarılıyorum cansız bedenine, kısık kısık haykırıyorum.
Hayır...! Hayır...! Hayır...!
Uyanıyorum ağlarken, gerçekle düş arasında.
Islanırken yüzüm hıçkırıyorum, şükrediyorum rabbıma.
Yaşananların kabus olduğuna.
27.12.2003 - İstanbul
Mehmet KalayKayıt Tarihi : 28.12.2003 01:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!