en acıyan, en kanamalı, sızlayan yanımı sana getirip
en savunmasız, en kırk, üşümüş halimle sana sığınıyorum
içim döküp yüzüm sürdüğüm...
insan yarasını sevdiğine verir mi?
açık bir yara gibi
kabuk tutmuyor
yokluğun...
kanırtıp duruyorum...
İstanbul, 28.8.2004 - 05:30
Lale UğurKayıt Tarihi : 17.10.2004 05:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!