Kabrine Geldim Türkün Atası

beynimi sızlatan bu acı, kalemimi de acı burktu, şüphesiz...bu çalışma için: Bir canlının acıtılması kötü, bir toplum acıtmak kötülük, bir millet varlığını yıkmaya saldırı vahşettir... Daha bir düşünce olarak ne büyük insan ayıbı, hem vahşet, hem dehşete kapılmak… kendim denedim dile almayı bu vahşeti, kendim şaşırdım… ilginç bir çalışma örneği oldu bu şiir bana… ne çok ürpertiler ve ne kanatıcı bir aşılmaya zorlandırılıyor... bu kez şiirim beni farklı eğitti: bir depremde düşülebilecek şok ile ne kadar eğitili olunabilir gibi bir halsizliği duyumsadım, öğrenimlerin önemine, değerin ne kadar zor kazanıldığına...

Böyle mahzar ettim güvenoyuna
Ruhunu taşıyan Millet varlığına
Aldığım bu planıma uğradım sana
Senden de onay var mı paşam? Ama…

Sesinin sesi ben olurum aldırma
Aritmetiğimde kusur yok anla
Anana yatar babana satış namını da
Getirdiğimi kabul buyur Paşam! Ama…

Kıvranma aslanım bana diyorlar canısı
Kabrine Geldim Türkün Atası
Alnından silemem o yüce soy aklığını
Açtığım kutlanılır Paşam! Yanak yarası! Ama…

Adını da aldım AK diye yolumdayım
İdamına az kaldı ruhunu da satayım
Bak o resmine ben neler sırtarmaktayım
Çelengin rengini kokla Paşam! Kızma ama…

Eylül 2007
Ey yüce Rabbim! Bu yolum Vatan! Yeryüzümde tek güzelliğim!
Ben Sen’in Aritmetiğinden tek nebze ödün vermeye kıyamam!
Sen 'tek' son! Sen edam! Hep 'bir' selam! Sen 'tek' güzelliksin!
Ey yüce Rabbim! Ben değilim ağlayan! Ben değilim susmayan
Vicdanımdır çağlayan! Ruhumu sızlandıramam!

İnsanlığı kanatmaya almışlar karar
Ecdadımın varlığında uyanıp ateşin aladuram!

Allah’ım sensin yasalarla sevgi bağdaştırmayı özüme katan
Sensin Tek varlığım! Yüceliğindir bu Vatan sağlığı!
Korumayı öğrendimse neden şu gaflet türer, ki mahşer acıtan

Ey yüce Rabbim! Ben değilim ağlayan! Ben değilim susmayan
Vicdanımdır çağlayan! Ruhumu sızlandıramam!
İnsanlığı kanatmaya almışlar karar
Ecdadımın varlığında uyanıp ateşin aladuram!

Türk makamı etkili değil diyen dil Türkiye ekonomosi derken
Dünya diyerkten ruhu donsuz paralılığı bir soysuzca eserler ki
Söktür Allah’ım yürek çamurlarını dillerinde böyle erkenden
Laf sefilliği gösterişlerinden beter! Oy ne gelir elden

Ey yüce Rabbim! Ben değilim ağlayan! Ben değilim susmayan
Vicdanımdır çağlayan! Ruhumu sızlandıramam!
İnsanlığı kanatmaya almışlar karar
Ecdadımın varlığında uyanıp ateşin aladuram!

Uçurumun böylesini doğa utanır açamaz! Var mı görenler?

İnsanlığa nefretlerini kusanlardan göstergeler ki
Türklüğe bu intikam ihtişamıyla sergiledikleri
Yeryüzünde yaşamı basite almaya özentili bu insan birikileri

Yormayacak Türk varlığını! Bu varlık insan severliğe değeridir
Yıpratmayacak Türk güzelliğini! Bu hep tazelik parlaklığıdır ki
Türk güzelliğini göstergeler hep insanlığı birliğe yücelten sevgi
ceza yasası onaylanmadan
yüreğimdeki aşkımı boğdurmadan
nesillere yaşam kararmadan
bir endişe ırmağımı sele ben boğuyorum adım adım
hiç acele etmeden düşün gıdalı düşünür ol
sen o yarınlar alışmış olma bilincini bunaltmayışa hazır ol
o gün gelince...