Kâbe'yi Yık Ama Kalp Kırma

Sevgisi mavi denizler kadar engin çocuk,
Hatırası gönlümde dualar kadar büyük,
Yüreğime nazarlar gibi taktığım boncuk,
Baktığın masum yüze yakıştı mı tükürük?

Damarımı genişleten kan kadar soylusun,
Serviler içinde hâlâ en uzun boylusun,
Seveni kıracak kadar da kötü huylusun.
Ciğerim sökülür seni tutsa bir öksürük,

Ağzından çıkan her söz içimde kurşun olur,
Her kurşunla içimdeki melekler vurulur,
Bir gün güvendiğin Arap atı da yorulur,
Dilerim yıkmaz atını hafif bir üfürük.

Uygun olsun aklın, yaşınla servi boyuna,
Saygılı ol köküne,toprağına, suyuna,
Uyup şeytana,sakın ola gelme oyuna;
Ki, hep sağlam olsun işlerin,olmasın çürük.

Kutsal bir emanet gibi bağrıma bastığım,
Adını yüreğime kandil gibi astığım,
Olmasa da başımı koyacak bir yastığım,
Bırakmadım el eline seni boynu bükük.

Her daim soylu bir yürek durmakta yüzünde,
Garip bir rüyaya dalar hep gözüm, gözünde,
Fakat neden baldıran zehri var her sözünde?
Bölünür yüreğim her sözünle, bölük bölük.

Pek yüksek çıkar sesin, Ramazan topu gibi,
Deler geçer yüreğimi zulüm oku gibi,
Ciğerime yerleşmiş kanserli doku gibi
Emme artık yüreğimin kanını ey sülük!

Hâlâ sen rüyalarıma giren ilk göz ağrım,
Kor ateşte yandı,kül oldu şu kara bağrım,
Gülümserken kabir yüzüme, sana son çağrım:
Kabe’yi yık da kalp kırma; kalp Kabe’den büyük.