Kaba Oyalanmalar Şiiri - Tayfun Aygün

Şimdilerde kendi kalemde zindandayım
Yanlışlarımla yan yana wolta atar ayaklarım
Ve güneşi oynarken karanlıklarım
Sanırım kaybolmuş asırlardır aranan gardiyanlarım

Nedense ağalığı üstlenirken yanlışlarım
Hep ezileni oynuyor doğru sandıklarım
Ama pas tutsada PRANGALARım
Çıkışa iki kürek uzaktayım

Bu duvarlara her gün hatalarımı işliyorum
Ve her uzun cümlenin sonuna seni ekliyorum
Ve senle dolu her anıya bir kurşun sıkıyorum
Ama şuçu sonunda hep kendime yüklüyorum

İhtiyar yüzlerin tek dostu,
Ve asırlık çizgilerin tek tesellisi hatıralarmış,
Oysa sana olan sevgimin tek dostu sırtında kırılan sopalar
Ve inan ki güzel kız beni neşelendiren tek şey unutulmuş fotoğraflar

Şimdi sen yoksunya yanımda
Warlığımda yokluğu yaşıyorum her anımda
Ve şimdi senn yokluğunu unuturan tek şey bana
Yokluğunun varlağıma kattığı huzur bir anlamda

Bu arada sana söylemeyi unuttum;
Kendime aff çıkarttım,
Artık senden saklandığım duvarlarımı yıkıyorum
Ve sana ait bütün korkularımı sensizliğin ateşiyle yakıyorum