eskiden de böyle miydim
cam kenarında durup
içimdeki gurbete göç ederken
buz tutarmıydı ellerim
herkes yabancı mıydı
dünya denen vagonda
hiç tanıdık çıkmaz mıydı
bu manzarayı izlemekten
kimse bıkmaz mıydı
en kırgın hallerimde
bir el uzanırdı ellerime
küçücük bir kız çocuğu
ruhumu esir alırdı
bakışlarındaki hüzün demeti
içimdeki gurbete yolculuğum
hep o anda başlardı
bilmiyorum kaç zamandır
kendime bile yabancıyım
o gülen gözlerim nerede
nerede delişmen hallerim
işte yine buz gibi oldu çayım
yine kendi kendimin kollarındayım
yine toplamışım denklerimi
ıssızlığımın yollarındayım
16 Mart 2022-haticeak
Hatice Ak
Kayıt Tarihi : 16.3.2022 10:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!