Hayata küstüm de ne oldu san ki,
Zarar eden kişi gene ben oldum.
Dünya’nın gidişi değişmedi ki,
Saçları ağartan gene ben oldum.
Küfrün gölgesine sığınan yiğit,
Gerçekçi insana, gölge gerekmez!
Sonsuz avazıyla, ürse de bir it;
Cesur insanlara belge gerekmez!
Cıvıklar bellidir hareketinden,
Bana kalsa oralara gitmezdim,
Ayaklarım çekip götürdü beni,
Onu görüp kendime dert etmezdim;
Ayaklarım çekip götürdü beni!
Sert mizaçlı çehreme de kanmayın,
Pencere önünü kapattı diye,
Ağacı kestiren sen değimlisin?
Köpekleri halk üstüne kışkırtıp,
Terörler estiren sen değimlisin?
Haram helal bakmadan da yiyerek,
Cahil ile dost olursan bir zaman,
Hayat ağlarına taktırır seni!
Şaşırır feleğin bozar düzenin,
Mart danası gibi baktırır seni!
İşler geçer cahilliği özüne,
Sana ne demeli bilmem?
Beni derde salan sensin!
İntizarı düşünmedim;
Aramadım,bulan sensin!
Umut verdin güldün geçtin,
Kapa gözlerini bir anlık düşün,
Dünya senin için zindan olmaz mı?
Bunca çalışırsın bozulsa işin,
Alem senin için hüsran olmaz mı?
Ormanları çok severim ezelden,
Bazen çam dibine konduğum olur!
Gönül yüksekleri istiyor amma,
Bazen çingeneye çunduğum olur!
Çocuklar küçüktür anlamaz yoktan,
Bilirsin gurbette haber beklerim;
Mektubu çok görme, postacı bana!
Boşuna gitmesin, tüm emeklerim;
Habersiz günlerim, hep sancı bana!
Selamı, sabahı beklerim her an,
Hızlı gitsen ne olacak,
Tez yorulup döneceksin!
Fazlada alevli yanma,
Yağın bitip söneceksin!
Kurnazlık yapsa da tilki,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!