Bugün yine sensizim,
Ben seni özledim.
Karanlık içinde,
Yine yolunu gözlerim.
Baharın son mevsimin deyim,
Seni bir Pazar günü gördüm,
Saat on dörttü,
O sarı saçlarını gördüm,
Ve sana vurulmuştum.
Kalbim durdu o zaman,
Ne yapacağımı bilmiyorum,
Bir ben kaldım dünyada birde şiirim
Ve de kırık sazım.
Sazım ile insanı sevdim,
Şiirimle gönülleri açtım.
Sevgi olmayana sevgi verdik,
İnsana, kâmil insanı anlattık,
Senin, en güzel yerin,
Bana bakan gözlerin,
Beni benden aldı,
Güzel bir rüya gibi.
Varolma sebebimsin,
Bana huzur verensin,
Yıllar bir gözyaşı olup ta kaymış,
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkta dolu gözleri,
Alnında akşamın ince kederi,
Şayet ölürsem sana doyamam,
Mezarıma güller getir güneş doğmadan,
Çiçekler sararıp güller solmadan,
Desinler kavuşmadan öldü SEVENLER…
İki mezar kazsınlar yan yana,
Bozuyorum aşk orucunu,
Ayrılıyorum senden,
Niye biliyor musun?
Beni hiç sevmediğin için.
Hayranlığın gitti benden,
Seni dipsiz kuyularda aradım,
Bulamadım.
Yorulmak nedir? Bilmeden,
Yağmur, gece demeden,
Hiç durmadan seni aradım.
Yalnızlık ızdırabı gönlümü deşti,
Kimsesiz sokaklar,
Ardına kadar, kapalı kapılar,
Sonu gelmeyen yollar,
Nereye kadar gidilecek, bilemiyorum.
Bugün yine dertliyim, hüzünlüyüm,
Soran yok, arayan yok,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!