İzzettin Bilgin Şiirleri - Şair İzzetti ...

Dostum sen barda,
Ben ise zararda,
Gün be gün yanarımda,
Gel kurtar beni ya Ali.
Âşık Veysel çalar sazını,
Gözleri görmedi diye yanarım,

Deli rüzgârlara tutuldum,
Yanıp ta kavruldum.
Uçsuz,bucaksız karanlıklar içindeyim,
Gel kurtar beni,Yunus seninleyim.,

Seni ararım fani dünyada,

Anam güzel anam,
Hasret kalmy?ym evime,
Korkuyorum etrafymdaki dikenlerden,
Anam güzel anam.

O güzel mübarek ellerinden öpmek,

İlk aşkım sensin,

Her zaman kalbimdesin,

Niye bana cevap vermiyorsun,

Sen var ya sen,

Hayatı bana zehir eden,

Beni hayal dünyasına götüren,

Yatmak isterken,

Bir altın gibi gözlerimde.

Yatarken, rüyalarımda,

Hayat bir akşam güneşi,
Önce şehir yavaş yavaş,
Gölgeleşir,
Deniz kızıl olur.
Gittikçe batar güneş,
Kimse nasıl battığını nereye gittiğini anlamaz.

Bu memleketimin,
Dağına, taşına,doğasına,
Hayran olduğum,
Memleketim.
Ağaçtan düşen yaprağına,
Kale de sallanan bayrağına,

Bakışlarına baktıkça uçurumun kenarında,
Atlamaya hazır bir insan gibi,
Dudaklarına baktıkça beni yiyecek olan,
Aç bir kurt gibi,
Saçlarına bakınca,
Beni saracak olan,

Bu kanlar neden akıtılıyor anlaşılmıyor,
Namus uğruna birbirini öldürüyorlar,
Şu akan kanlar ne hacettir durulmuyor,
Töreler ağıt yakıyor.
Gün gün canlara kıyılıyor,
Bir namus belası için,