İnsanlara ne olmuş diye soruyorum kendime. Eskiden elinde filesiyle ya da ekmeği ve gazeteyi koltuğunun altına sıkıştırıp evine gelenleri düşündüm de ne güzel insanlardı. İnsanlara inanan,değer veren,gözlerinin taa içinde sevgi olan. Öfkelenseler de ağızlarından çıkacak olan söze dikkat ederlerdi. Bu gün öfkeli insanlar gördüm,tahammülsüzlüğün doruklarındaydılar. Hiç mi saygıları kalmadı insana insanlığa, bir başka insanın hakkını alan açıkgöz sayılır oldu. Oysa eskiden buna terbiyesizlik denilirdi. Herkesin giysileri aynıydı. Ayakkabılarına pençe yaptırırlardı. Yoksulluk vardı ancak henüz yürekler yoksullaşmamıştı. Şimdi fast food yaşar olduk insan ilişkilerimizi de aynı giysilerimiz gibi anlık görmeye başladık. Bu gün böyle insanları gördüğüm için üzüldüm çok üzüldüm. Saygı ne önemli şeymiş bir kez daha anladım. Bencilliğin, nalıncı keseri gibi sürekli kendine yontmanın çirkinliği yüzüme tokat gibi vurdu. Gözlerimi yumdum,görmek istemedim böylesi insanları ayrıldım oradan nefes alamadım,üstüme sineceğinden korktum bir an tüm bu çirkinliğin..
Adettendir,seven vurulur
Sevilenindir gurur
Sevgi dolu dizgin
Sevgi içten
Sevgi savunmasız
Öncelikle böylesine önemlibir konuya değindiğiniz için teşekkür ederim.maalesef sizinde değindiğiniz gibi artık dostluklar yozlaşmış,insanlık saygısını yitirmiş,gülmeler sahteleşmiş sırtını döndüğün anda vurmaya hazırlanan insanlarla dolmuş,bir elin parmakları kadar sayılı kalmış dost dediklerimiz.sanırım bizi bizden daha iyi anlayacak insan kalmamış.
yüreğine sağlık bu konuya değindiğiniz için.
saygı ve sevgilerimle...
Güzel bir konuya değinmişsin Zeliş..Yazını okuyunca bir şiirim aklıma geldi, izninle onu yazmak istiyorum.Kutluyorum canım yazını, sevgimle..
Ne güzel insanlar gördüm..
Bilinmezliklerin içinde insanların ruhu,
Ne Arif insanlar gördüm, bilinmezliklerde çırpınan
Gönlü ağlayan ama yüzü gülen,
Olmasını istemediği olaylarda
Olumsuz ilmekleri ilimleriyle dokuyan...
Tamahsız alın terini vicdanına sindiren,
Ellerini toprakta unutan
Mertliğiyle yücelen
Ne güzel insanlar gördüm.
Düşüncelerinin kuvvetiyle,
Namert insanları küçülten
Bakışlarının özgüveniyle
Tertemiz kişiliğini anlatan
Ne güzel insanlar gördüm.
Onurlu gibi görünüp te...
Yüreği onurdan çok uzak,
Varlığını değerli giysilerle örtmüş
Ama
Yalınlığının gerçeğinde
Ruhları zavallı insanlar gördüm.
Duyarlı yorumun için tebrikler Sayın Zeliha Biçer.Çok güzel bir sorgulama ve mesaj dolu bir yazı, yazmışsınız.Sevgiyle kalın. Mürsel Adıgüzel '
Yoksulluk vardı ancak henüz yürekler yoksullaşmamıştı............................
Sevgili Zeliha ,ne güzel dile getirdin gündemi...
Yüreğin ve kalemin sağolsun
Nazan İzmirli
kaybolan erdemlerimizi hatırladım yazınızı okuyunca zeliha hanım.saygı ve muhabetlerimle...
Çok doğru tesbitin Zelihacığım eskiden 'Erdem, Zerafet' vardı. Malesef bu değer bununla beraber bir çok değerleri yitirmiş toplumumuz çok acı ile seninde yazında bahsettiğin gibi gözlemliyoruz.
Kutlarım yazını
sevgiler
Haklısın canım. Katılıyorum. Bu durumun bir de sosyal boyutu var. Yaşam şartları o kadar çok zorlaştı ki...İnsanlar sadece günü kurtarma çabasında...Ekonomik sıkıntı ayyukaya çıktıkça ahlaki yapı da bozuluyor. Gittikçe sevgisiz, saygısız bir topluma dönüşüyoruz. Evet eskiden de yoksulluk vardı ama aile kızı-oğlu-gelini-torunu ile beraber oturuyordu ve yardımlaşma sonucu aile yapısı daha sağlam duruyordu. Tebrikler. Sevgilerimi yolluyorum.
Bende korkuyorum ve kaçıyorum ama bir gün çok az kalacağımızı düşünmek daha da kokutucu diye düşünüyorum. Zuhal Demiröz
İnsanlığın yok olup gittiği dünyanın ardından öyle
bakıp durmaktayız.Tüm örf ve adetlerimizi yitirdiğimiz ve 'ye kürküm ye' devrinin hüküm
sürdüğü çıkarcı, maddiyatçı insanlığını yitirmiş
bu toplum beni çok korkutuyor.Ve maalesef ki
böyle bir dünyada çocuk yetiştirmeye çalışıyoruz.
Ve o kokunun üstlerine/üstümüze sinmesine fırsat
vermemeye çalışarak.Allah yardımcımız olsun. Umudumu yitirmedim.İyi ve aydınlık günler
gelecek.
Paylaşımınız için teşekkürler.Sevgilerimle.
Sevgili Zeliha...yalnızca maddi değerlerin hüküm sürdüğü,gönül inceliklerinin git gide yok olduğu,sevgisiz,saygısız duygusuz insanların çığ gibi büyüdüğü bir dünyadayız.Bu durum bazen beni de korkutur...Ama bir gün elbet aydınlığa çıkacaktır karanlıklar...tıpkı Nazım'ın dediği gibi..''ben yanmasam,sen yanmasan,biz yanmasak...nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa....''
yüreğine sağlık....sevgimle......
nevin özveri
Bu şiir ile ilgili 16 tane yorum bulunmakta