İz... Şiiri - Dündar Sansur

Gözleri ürkek bir çocuktu gecenin
Duyguları sönüktü yıldızların
Karanlık, dağınık bir aşkı anımsatıyordu
Bulutlar toplamıştı tel tel saçlarını
Sis kaplamıştı yalnızlığı
Şair suskundu, suskunluğu yetim
Şiire kifayetsiz geliyordu sözcükler
Kelimeler yitikti ve kimsesiz
Lal bir söylemdi yarınlar
Sevdası uzak bir iklimdi şairin
Söz, kelam ve…
Gözlerine hapsedilen bir ışıktı umut!

Yağmur yağacaktı birazdan
Belirsizliğin kaygısında ıslanacaktı göz
Yüzleşecekti kırılmış aynaların çizgilerinde
Sokakları yoktu bu çıkmazların
Kaldırımlarda izleri de silinmişti öpücüklerin
Ve şafak söküyordu ellerimde
Kasvetli bir rüzgarda can çekişiyordu aşk!
Acı işgal etmişti tüm şehri
Ölüler, kimliksiz bir mezarlıktı şehir…
Herkesin cebinde bir cüzdan
Her cüzdanın cebinde hüznün resmi
Soluktu resimler, renklerde izi kalmıştı dünlerin
Ölürken her ölü,
kimliğini arıyordu bu şehirde…