Son günlerde BARIŞ umutlarını çok abartanlar var. İşin bizzat içinde olmakla demokrasi güçleri olarak yanında olmak arasında fark var, onun için bu konuda fazla söz söyleme hakkını kendimde göremiyorum ama, içinde yaşadığımız şartlarda bu kadar iyimserliği de kabullenemiyorum.
En basit bir işte bile sözleşmeler yapıyoruz. Yapılan sözleşmelerin yasalara uyup uymadığına dikkat ediyoruz. Yasalara uymayan sözleşmelerin de işlerliği olmadığını biliyoruz.
Kökleri çok eskilere dayanan ve son 30 yılda sıcak savaşa dönüşmüş bir sorunun öyle karşılıklı iki taraf arasında yapılacak bir sözleşme ile BARIŞ’ın sağlanacağına inanmak garip geliyor bana…
Önce barış denilen şey eşit şartlarda imzalanır. Biri ötekinin elini ayağını bağlamışken barış nasıl olabilir ki?
Bir anayasa hazırlanıyor, bu anayasa da ‘’Tek dil, tek din, tek bayrak! ’’ maddesi değişiyor mu? Günlük hayatta da ‘’Tek dil, tek din, tek bayrak! ’’ ilkesinin korunmasını haykıranların bu konuda verecekleri söz varsa bile inanılır mı?
Barış anlaşmasının tarafı olan halkın seçilmiş binlerce temsilcisini serbest bırakmadan nasıl barış olabilir ki?
Bir tarafa ‘’Silahını bırak! ’’ diyeceksin ama seçilmiş temsilcileri bırakmaya yanaşmayanların barış arzusuna inanacaksın…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta