İyilerin aşkı Şiiri - Mutlu Tuncer

sevginin kıymetini bilmez sevdiğin...
bilmez... çok seviyorsan,
vaz geçemiyorsan...
onsuz yapamıyorsan eğer...
bilmez sevginin kıymetini sevdiğin...
hoyratça harcar duygularını,
içinde iyilikten yana ne varsa,
örseler, kırar, döker...
oysa sen,
direnirsin sevgini ayakta tutmak için...
direnirsin var gücünle...
her an mutlu edip,
bir an mutlu olmak için çabalarsın beyhude...
sen;
merak edersin sevdiğini... özlersin,
düşünürsün,
yorulmasın istersin,
kırılmasın,
ağlamasın...
üzerine titrersin,
canı sıkılmasın
yüzü asılmasın,
sinirleri kasılmasın...
sonra...
sonra bir bakarsın hayatın değişivermiş
herşeyiyle...
kendini bırakmış,
onun için yaşıyor olmuşsun...
ona da razısın,
hatta keyif bile alırsın bundan...
ve bir gün...
ve bir gün;
onun bütün varlığınla senin olduğunu
düşündüğün bir anda...
tüm, yaptıklarına karşılık...
tüm iyiliklerine,
sevecenliğine karşılık,
fedakarlıklarına,
herşeyden önemlisi, vefana karşılık alırsın...
bu hayatının en büyük darbesi olur...
bırakır gider gülüm,
bırakır gider...
böyle olur iyilerin aşkı...
ve...
ve böyle biter....