İyikim Şiiri - Süleyman Murat Muratlı

Özlem aşkın Gölgesi

Seni ne kadar sevdiğimi,
Seni ne kadar özlediğimi...
Özlem, aşkın gölgesi Sultanım,
Aşk varsa, gölgesi de vardır;
Özlem yani...

Görmeden nasıl uyurum seni?
Dün çok kötüydü,
Bu evde değildim.
Şimdi doluyor her köşe, her yer,
Anılarınla.

Yağmur her bir damlada,
Biraz daha özlem biriktiriyor.
Hiç yağmurda yürümemiş olsak bile,
Artık biliyorum;
Aynı bulut,
Yağacak, seni bana getirecek.

Özledim seni,
Çok...
Çok özledim.
Evde olup, sen bu evde olmayınca,
Burukluk çöküyor içime.

Salondayım şimdi,
Yatağa da gidebilirdim,
Ama gitmedim.
Senle konuşup, yatağa uzansam,
Yakardı özlem ateşi,
Burnuma kokun gelirdi...

Kıskancım, evet,
Napabilirim?
Seni çok seviyorum.
Evet, soran benim ama,
Yine de kıskanıyorum.

İlkin olamadım,
Umurumda değil.
Ama sonun olmak istiyorum,
Bu umurumda.
Sen benim,
Hasret ekip hasret biçtiğim kadınsın.

Sen, kalbimi iyileştiren kadınsın,
Sen, varlığımın mutluluğu,
İyikim demiştin ya hani,
Evet, sen benim iyikimsin.
İyi ki sevmişim seni.
My Soul(İYİKİM)
23.49