İyi Misin Kötü Müsün Şiiri - Evren Özcan

Hayat soruyor hep zor yerinden.

Dostlardan mı geçmedik,

Canlardan mı,

Önünde sabahlar ettiğimiz,

Camlardan mı?

Çok birşey de istemedik.

Belki de istemediğimizdendir,

Bu kadar azına rastlar oluşumuz,

İstediğimiz bir merhabaydı,

Bir nasılsın,iyi misin?

Yazık ki,kötü müsün diye soranımız da sayılı.

Yanlış zamanlarda mı sayıkladık,

Çok özlediğimizi.

Bir ele ihtiyaç duyduk da çok mu ettik,

Elimizi tutsun diye sevgili.

Her eli de istemedik üstelik,

Yok mu elimizi tutan da demedik.

Bazen şanslıyız diyorum,

Sağ elimiz, sol elimizi tutabiliyor diye,

Onu yapamayanlar da var ya!

Hayat soruyor hep zor yerinden.

Kader dedik, şans dedik,

Kah avuç açtık dua ettik,

Kah kadehlerden medet umduk.

Günahtan o kadar uzak iken,

Boylu boyunca günaha battık.

Bir bataklık gibi…

Yaradan’a da mahcup yürekler şimdi.

Bir kafeste ya da arafta gibi,

Bekliyoruz.

Zaman kavramı içinde,

Zaman durmuş,

Ne zaman gelir bilinmez.

Sahi saat kaç,

Aylardan hangi ay,

Hangi gündeyiz?

Dudak uçuklatan bir sessizlik içinde,

Dost dediklerin,

Bir derdin olursa ara,diyor.

Dost/sevgili değil midir,

Var mı bir derdin diye sorması gereken?

Bizimkisi gurur mu,

Tersinden mi anladık manaları?

Çok mu şey istedik?

Belki de istemediğimizdendir,

Bu kadar azına rastlar oluşumuz,

Pirinç tanelerinin arasında taş gibi,

Dostlar duruyor,

Öylesine denk gelirsen ala.

İnsan, kendi ile dost olmalı,dedi.

Kendimiz ile mi merhabalaşacağız,dedim ben de.

Sustu.

Hayat soruyor hep zor yerinden.

Aynı anda bir sürü soru,

Zaman az,

Tek başına iken hele.

Şimdi dağ gibi dikilsem,

Dünyanın tam da karşısında,

Ne diye övüneceğim,

Sen dünyasın,

Ben de içinde bir dağ,

Umrunda olur mu!

Biz birlikte yeni bir dünya olurduk belki,

Sarılınca birbirimize,

Tutunca ellerimizden,

Sadece bir merhaba ile.

Nasılsın,

İyi misin ile,

Yazık ki,kötü müsün diye soranımız da sayılı.

İçimizde bir ürperti,

Mezar sessizliğinde.

Sorgu başucumuzda.

Evren Özcan

22.09.13 Pzr 19:58