Sınıfa girer girmez bir rüzgâr değil,
Kalbimin sesi dolaşır duvardan duvara.
“Günaydın” derim; o tek kelimenin içinde
Bir günün değil, bir ömrün umudu saklıdır bana.
Ne yorgunluk taşırım ne kırgınlık,
Küçücük kalplerin telaşı durur avuçlarımda.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Çocuklar… Onlar sadece bana bırakılmış bir sınıf değil,
Geleceğin kendisi durur göz bebeklerinde.
Ayşe’nin ince bileğinde gizli narin bir umut,
Ahmet’in saçlarında deli bir rüzgârın neşesi…
Her birinde bu ülkenin yarım kalmış hikâyesi.
Unutmam ne bir gülüşü
Ne sessiz bir hıçkırığı
Ne minicik bir selamı…
Hep birlikte büyür benim kalbim.
Ve içimden gelen yine o sıcacık söz:
İyi ki Öğretmenim.
#SagirZadeOzaN
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta