Bir kaldırım taşına oturup alırsın yüzünü avuçlarının arasına, hüzünlerden arta kalan ince bir tebessümle akıp giden zamanı izlersin. Gidenler takılır gözlerine, sahi neden gitmişlerdi peki niye gelmiyorlar ?
Ve bir mazi soyunur göz bebeklerinde bakışmalar mahremdir artık ve her mahremiyet bir yalnızlıktır aslında... Kalkıp gidersin ama gözlerin hep geriyi gözetler, biri ya da birileri gelecekmiş gibi dönüp dönüp bakarsın, işte o vakit dur olduğun yerde bırak rüzgar ince ince yaralasın yüz hatlarını,bırak kırışsın gamzelerin ve elini koy göğüs kafesinin sol yanına, kapa gözlerini.
Gidenler, dönmeyenler, beklenenler, küstüklerin ve sana küsenler, ölenler, kalanlar, yanındakiler ve hiç yanında olmamışlar orada senin için bir şarkı söylüyorlar ve hep bir ağızdan bağırıyorlar:
İYİ Kİ DOĞDUNN...!
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta