İyi Huylar Şiiri - Osman Erdoğmuş

İYİ HUYLAR (Gıpta, Sehavet, İsar, Cud, Fakr)

İyi huyların başı, en hafifi "gıbta"dır.
Madem ki ona verdin, bana da ver Allah'ım.
Mükemmellik ilacı ne fende ne tıbtadır.
Kardeşimde olanı yoluma ser Allah'ım.

Birde bunu ahlakta, fazilette yaparsak.
Riyakar bakışları yüzlerine çarparsak,
Bölmeye, bölünmeye kapıları kaparsak.
Uhuvvet iklimiyle ağları ör Allah'ım.

Bir derece üstünü, bende var onda olsun.
Herkeste bulununca kalpler huzuru bulsun.
"Sehavet"çeşmesiyle iman havuzun dolsun.
Kılcal damarımıza akıtsın Nur Allah'ım.

Hayat zaten eğlence kısacık bir oyundur.
O benim kardeşimdir, benimki de onundur.
Diyebilen bir insan Senin halis kulundur.
İşini kolay eyle o Sana yar Allah'ım.

Evi, barkı, serveti geride bırakınca.
Hicretle Muhacirler Medine'ye akınca.
"İsar" denilen tacı Ensar başa takınca.
Her şeyi bölüşeni cennete kor Allah'ım.

Çıkmak istiyor musun bir mertebe ileri.
Bende olmasa olur, onda bulunsun bari.
"Cud" deniliyor buna inletir göğü, yeri.
Böyle şanlı kullara gösterme dar Allah'ım.

İnsanlığın zirvesi nefsini yenebilmek.
Onda yoksa, bende de olmasın diyebilmek.
"Fakr" İçinde yaşayıp, böylece ölebilmek.
İmkansız değilse de bilirim zor Allah'ım.

Eğer Kur'an'a uyup, Yaratanı dinlersek.
Nefsin tuzaklarını sabrederek önlersek.
Her anın bir imtihan olduğunu anlarsak.
Kötü olan her şeye diyelim dur Allah'ım.