İyi Gelmek Şiiri - Ahmet Yusuf Yılmaz

Eskide kalanlar,
Ne de güzel kalmışlar.
Ne de güzel duruyorlar orda.
Gelmelerini istersin bazen de,
Çok yorgunlar;
Mecalleri yok yürümeye,
Ne hatıraların, ne maceraların.

Sevdiklerime iyi geldiğim günler;
Bana her kendilerini hatırlattıklarında,
Yenileri düşünüyorum,
Ve düşünürken artık gelemiyorum,
Ne iyi, ne de kötü...

Varlığımla başbaşayım sadece,
Kendime geliyorum.
Artık "Sana çok ihtiyacım var!" değil kulaklarımda çalınan,
Tek duyduğum "Kendine gel artık!"
Geliyorum...
Yürüyorum...
Düşüyorum...
Ama yine de yürüyorum...
Dünyanın sonu olsa da yürüyorum...
Çünkü;
Kendimi biliyorum.
Ben iyi gelmeden duramıyorum.
Ama kendime geliyorum...
İyi gelmeden duracağım...