İtiraf ediyorum sevgilim…

Aklımda, yüreğimde hep sen varsın; aralıksız seni düşünüyorum kuşluk vaktine kadar… Onca uykusuz, onca yorgun olmama rağmen uykumda sensiz geçen zamanın verdiği rahatsızlıktan, sanki seni uykuyla aldatmışım ve sanki sana ihanet emişim gibi bir iç hesaplaşmayla uyanıyorum her sabaha… Üzgünüm, bunu sana yaptığım için beni affeder misin sevdiğim…

İtiraf ediyorum; bazen beni yüreğinle sevmediğini sırf benim üzülmemi istemediğin için acıyarak; bana yazıyor, beni arıyor, halimi hatırımı soruyorsun diye düşünüyorum… Çok insani, çok ince ve çok yüce bir davranış, sağ ol… Ama nedense bu beni mutlu etmiyor. Nedense bu daha çok içimi yakıyor… Biliyorum çok iyisin nankörlük ediyorum belki… Ama itiraf ediyorum; bu iyiliğinin altında kaldığımı, ezildiğimi hissediyorum bazen… Affet beni…

Denizin sakin ve sessiz dalgaları gibi bir gidip bir geliyorsun. Bense kıyında bir çakıl taşı misali; dalgalarının her sürükleyişinde biraz daha küçülüyorum…
Zifiri karanlıklar içinde göremiyorum bazen seni. Kaybolup gidiyorsun sisler, bulutlar içinde beni bırakıp… Gizemli bir tarafın var. Sanki benden bir şey saklıyorsun. Nedir o seni bu hale getiren şey ya da şeyler? Sanki kurtulmak istiyorsun gibi benden. Nasıl bir çaresizliktesin bilemiyorum… Belki çaresizlikte değil bu bir tercih… Belki yaşadığın bir kararsızlık… Bir şeyler var biliyorum ama “şu” diyemiyorum… Yalan söylediğini ya da söylemek zorunda olduğunu düşünüyorum, elimde değil… Benim incinip üzüleceğimden korkuyorsun belki ama tarifsiz, tespitsiz bu halin daha çok üzüyor, kahrediyor beni… Böyle düşündüğüm için ne olur affet beni…

İtiraf ediyorum; Ben, şaşkın bir seyircisiyim yaptıklarının ya da yapmaya çalıştıklarının… Birini ya da bir şeyleri saklıyor, bekliyor gibisin. Bende seninle bekliyorum, olsun ben beklerim, ömrümün sonuna kadar da bekleyeceğim. Ama geçen zamanın sorumlusu ben değilim… Ben yaşadıkça ölüm yok; ölüm geldiğinde de ben yokum. Bu bakımdan ölümden korkmadım. Ne var ki yaşarken hissediliyor acılar. Zamanı acımasızca tüketen sensin… Böyle de düşündüğüm için de ne olur affet beni…