Anlat İstanbul;
kaç aşkı yok ettin,
Kaç iyi niyeti boğdun sularında..
kaç hayatı içine alıp
kaçını çıkardın varlığından..
hangi yüzler ağladı derin karanlıklarında
Ne varsa sana dair..
Gülüşünün anımsattığı güneşli bahar sabahları gibi..
Bakışlarında açan renk renk çiçekler,
Adını, kokusunu sende öğrendiğim..
Ve küçük sihirler.. dokunuşlarındaki!
Milyonlarca küçük dokunuş, tenimde büyüyen bir dev gibi..
Gül solar, diken kalır
Sen susunca sevgilim
Zaman durur, mekân kalır
Sen susunca sevgilim...
Gece biter, hüznü kalır
bir çocuk terkettim içimdeydi az önce
nefes alırken göğsümde büyürdü hep
adını unutmuştum, sevgisi vardı
sevgisi içimde aldığım nefesler kadardı..
bir çocuktu bıraktığım, koca adam gibi
Fotoğraflarda kalan bir aşk bu artık..
Fotoğraflarda yüzün, ellerin,
Gülüşün, sarışın..
Fotoğraflarda.. Hissediyor musun?
Bu benim sana dokunuşum..
acı taşıyor içimden
ve biriktiriyorum onları
acılardan duvarlar yapıyorum
kendime..
acılardan panzehirler..
İçim acır duyduğumda o şarkıyı
Uyandırır dindirdiğim sonsuz acıyı
Sorarım kendime o beyhude soruyu
Ele mi bakıyor yeşil gözlerin
Yaşadım mı bilmem senden uzakta
Sen yiğit adam,
Düşleri en temiz, kalbi en doğru
Yüreği dağlar kadar...
Senin üstüne adam tanımam!
Biliyorum, uykudasın şuan
Gözün gözüme değdi
Gözlerim sende kaldı
Kalbim boynunu eğdi
Ve aşkın beni sardı
Bir mavi deniz gibi
Mutluluk donup kaldı bak gözlerimde
Gerçeğim çıkmaz sokak düşlerimde
Kimse bilmez sessiz uyurken bedenim
Ruhum yaşar,
Gülümserim ölüm düşlerime…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!