İsyan Şiiri - Nafiz Karak

Çöl yalnızlıklarını biriktirdim kum fırtınlarında,
gelip benimle üşüdünmü?
Sözü sazdan kaçırıp gömdüm yüreğime

kapandıkça kapandı kapılar üstüme.
susutum kaldım en bağırdığınız yerde..

köleyi oynamya geçmiştim artık.
en oyun çağımda
kaç zamandır sizden ve kendimden kaçıyorum
biliyormusunuz?

han-gi isayanıma bayrak oldunuz.
hangi silahıma mermi,
hangi savaşıma cepheydiniz
yoktunuz yok olasınız..

Çırıl çıplak yalnız bir gerçek....
Elmas arayanların ezip geçtiği
bin yıllık darbelerle
parçalanan bir taş yalnızlığıyım ben.

İçinizdeki iyi tanrıyı ödürdünüz
şeytanı arıyorsunuz.
Yarattığınız yeni tanrı ile
sizin gibi düşünen kirli bir zihne sahiptir

Sizin tanrılarınızda karanlıklarla besleniyor
ve güneş doğduğunda kaybolup gidecektir-
tarihin çöplüğüne,