İsyan Şiiri - İsa Alaoğlu

susalım ölesiye susarken
bizi doyurmaz kalabalıkların heyecanı
köşelerde kararmış,unutulmuş desinler
saldırsınlar düşmanca ve kaçalım
ürkekliğimiz madalyon , boynumuzda izi
bu çağ gurbetimiz bizim
o dermansız yalın ayaklık,çamurdan
doğmuş,doğacak olanların ensesinde
analar diyorum,analarımız
büyüdükçe küçük kalmak isteyecek
çocuklarınız,bulantılı yaşamaklarda
anason kokan şarkılarda şuurunu satacak
demir yumruklar inecek omurlarına
rezil çağ,hepimizi katılaştıracak
tırpanla biçilmez bu tohum
sallamakla kopmaz bu salıncak
ciğerlerimizden kusmakla atılmaz
parlament,malbora
uymuyor,hangi kalıba soksan ruhu
o ki maddeye hasım , o ki hep rahatsız
yerinde oturmaz usulca
oysa hapsetmiş onu amerika
iphone diyorlar adına ya da nokia
nereye gitsek umarsız saltanat
kelepçelerin lügatte manası artmakta
nerede ana yurdu insanlığın ?
bulabilmiş mi coğrafya ?
kardeşlerim , bozdular kimyamızı usulca
mürekkep ki artık uçar , nafile yazsanda,yazmasanda
oysa bir bağırsan duymaz mı colombun çocukları
kalemlerin kalemini kırdı klavyeler
isyan içimize akıtmakta yazgısını
kanlı öksürüklerle çırpınıyor dünya
yaşamak ölmeye gülümsüyor sokaklarda
browning sıkıyor mertliğin kafasına
asfalt ayaklarımızı eritiyor gıcırtıyla
şairler umudu fısıldamıyor yeni sabahlara
çarklar öğütüyor dilimizi
lokaller maksimum karizmalarla
ağulu aşlar karışıyor kanımıza
gürültülü yalnızlıklar aramıza
öyle ise isyan , çarkın dişlerine çomak
ruhumuzun durağı tek olan , ebedi olan
gaye ona varmaksa silkinelim esvablardan
varlık onun yokluk onun,onun cümle mahlukat
putlar kırılmaya meyillidir , ayakta durmaktan...