İsyan Şiiri - Ali Bal

İSYAN
İsyanım kadere feleğe değil, beni kulum diye yaratana dır,
Bir lokma ekmek, hırkayı verip; ölüm ölüm diye korkutanadır,
Önüme enva-i meyveler koyup; yeme yeme diye hep vuranadır;
Madem yenmeyecek, bunca nimeti; madem yasakları neden yarattın:

Hani adaletin kuralın vardı; senin için her kulun aynıydı,
Nerede adalet nerede kural; daha doğarken kulların farlıydı,
Kimine kırallık, vezirlik verdin; kimini zindanda mahkum eyledin,
Peki kullarına bunca zulumü; verirken cefa neydi derdin,

Kimini ağlayttın, kimini güldürdün,kimini hayatta her gün öldürdün,
Kimini deryalar içinde koyup; kimini çölerde susuz bıraktın,
Kimine huriler melekler verdin; kimilerine cadı, zebani verdin,
Daha doğuşta günahkarımıydı; bumu kullarına senin adaletin,

Zulum acı, dertleri vermek; suçlar yaratmak yakışırmı sana,
Bu kadar çileyi, derdi, tattırmak değermiydi kuluna,
Büyüklük azamet, merhamet böylemi, yakışan sana,
Bu kadar çileyi verip , isyankar ettirmek niye.

Çileyi yaratıp, sabrı yaratmak, ölümlü kulları her gün yalvartmak,
Bolluklar yaratıp, açta bırakmak; geniş Dünyada sıkıp daraltmak,
Sıcaklarda yakıp kavurmak; oradan alıp buzda dondurmak;
Senin amacın kendi nimi ispatlamak, kullara çileyle Azamet bu mu:..

26720-0917 balix