İsyan Şiiri - Ümit Ali Naçar

Sessiz bir bekleyişin eteklerinden tutmuşum sadece suskunluk var yalnızlığıma eş
Ne susuz kalmış dudaklarımda bir nefes, ne aklıma zarar, zamansız zaman gönlüme eş
Pencerem karanlık, hayata düşen ışığım sönük kaldı ve artık ne ışık verir bana güneş
Tahtadan eski bir çatı gibi, her yanım yavaş yavaş dökülüyor ve her yanımda bir kalleş…

Kahramanımı oldum herkes gibi yaşadığım hayatın, gölgelerde kalan umutlarım solgun
Ne derece ahım varsa hayallerime doyasıya ulaşamayışın bir garip oldum, bir garip durgun
Sözler tükenir, yürek bilenir, acıtır ta acıtır canımı buhrana girmiş heyecanı sönük akılda bir çok nisyan
Yapacak ne kaldı geriye bilinmezliğe koşan ömrümde, dayanamaz bu adam artık her şeye isyan….