İsyan Şiiri - Nurullah Muslu

İsyan denizine yelken açmışım,
Karaya çıkmama fırsat vermiyor,
Boğulmak üzereyimruhen batmışım,
Şu feleğin işine aklım ermiyor.

Nefis denen şeytanın esiri oldum,
Herkez bana düşman isyanla doldum,
Kar yağdı başıma sarardım soldum,
Derbeder halimi felek görmüyor.

Ne cürmüm vardı ki böyle oluyor,
bahçemde güllerim bir bir soluyor,
Bedenim çürüyor kalbim ölüyor,
Lokman neden bu halimi sormuyor.

Bir ömür isyanla geçmişse eğer,
Hakka yaslanmaktır en kutlu değer,
Ellerim Dua da Esma nı söyler,
Bundan gayrısına aklım ermiyor...