İsyan Şiiri - Kaan Burkay

Bir sesim vardı isyanımı haykırdığım,
Onu da umarsızca elimden aldınız,
Yaşam hakkın var dediniz doğduğum gün,
Onu da siz vermişsiniz ki yine siz aldınız...

Hayatlar birbirine bağlı yok oldu bir gürültüyle,
Bir kız çocuğu gördüm,içinde kalmış neşesiyle,
Kazıdı tırnaklarıyla beton duvarları,
Aradı sevdiklerini,kopmuş oyuncak bebeğiyle...

Bir diğer tarafta ise bir anne,
Kucagında cansız bedeniyle bir çocuk,
Haykırıyor “hayır,ölemezsin” diye,
Duymuyor,kıpırdamıyor tozlu bedeniyle çocuk...

Bizler bu acıyı kaç kere yaşadık,
Daha kaç kere yaşayacağız,
Daha kaç bebek babasız kalacak,
Daha kaç anne evladına ağlayacak,
Söylesin,herşeyi bilen siyasiler,
Seçim dönemlerinde dört dönen sinsiler,
Oturdukları yerden “rahmet” dileyenler,
Menfaatleri uğruna daha kaç ocak söndürecekler...