Bir karanlık altında, içerim sıkılıyor,
Gözlerimi yumunca, aklıma takılıyor,
Büyük bir çığlık olup, çıkıyorken ağzımdan,
İsyana isyan edip, yaşamdan bıkılıyor.
Neden anlatıyorum, gönüller yakılıyor,
Yükselen o yürekler, yerlere çakılıyor,
Büyük bir özlem olup, çöküyorken üstüme,
İsyana isyan edip, yaşamdan bıkılıyor.
Dinlerken anlamazlar, yüreğim burkuluyor,
Doğrular hoşa gitmez, gerçekten korkuluyor,
Hiç veda eylemeden, gidiyorken dünyadan,
İsyana isyan edip, yaşamdan bıkılıyor.
Kayıt Tarihi : 24.4.2008 20:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Rafet Haznedar](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/04/24/isyan-288.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!