İsyan Şiiri - Fatih Mehmet Yiğit 2

Vakit bilmem gecenin kaçı
Bense hala uyuyamıyorum
Kenan'da bir Yusuf misali
Kendimi arıyorum
Kör kuyuların sağır sessizliğinde
Düşlerimde tırmanıyor gözyaşlarım
Kabuslarım kanlı bıçaklı
Sevdalarım kanat kanat çırpınıyor
Namluların pusuya düşürülmüş menzilinde
Fermanım mafya tezgahından çıkmış
Yaftam boynumda durur
Titremezken kiralık katilin kirli elleri
Gün olur, silah sahibini can evinden vurur
Ve tehlike çanları çalar günah dolu şehirde
Ekipler tedirgin, fahişeler ürkek
Boşuna değildir adımızı Yiğit yazdıran
İbrahim olup Nemrutlara başkaldıran
Asi ruhlarımızın verdiği mücadele...
Sen daha iyi bilirsin,
Soylu kavgam, asil davam
Gülün karmaşıklığı
Hayatın yılışıklığı
Aynalara dargınlığım
Dostlara kırgınlığım
İsyan duvarları
Efkar bulutları
Karanlık sokaklar
Fedai ruhlar
Ve bizi biz yapan değerler
Tarihin, namusum, şerefim
Fikrim, ülküm, Silahım
Çayım, sigaram, kalemim...
Çilem, ızdırabım ve kederim
Bir yanda hayat
Amansız ve acımasız devam ederken
Bunca ezilmişliğine rağmen
İnzivaya çekilen gönlün
Har vurup harman savurunca seni
Yaşamışlığınla ilgili
Tüm bağları koparıp
Kaltak sırıtışlı
Yozlaşmış mekanların
Yosun tutmuş kalbinde
Aykırı savaşçıların
Dinlemeye namzet
Depreşmesini duyarsın
Yüreğinin çırpınışında
Damla damla kan olur
Düşersin kara toprağa
Her isyanda, her kavga da...

FATİH MEHMET YİĞİT