-*-- İsYaN -*-
Neden geldim bu hana,
Lanet olsun doğduğum o zamana.
Neden bilmiyorum, neden…
Zengin olarak doğmadım.
Kişi başına borç değil de, alacağı olan…
Bir ülkede var olmadım.
Bilmem ki adaleti bumu yalan dünyanın.(zalim feleğin)
*
Şansını yenmeyi beceremesen,
Dürüstlülük, namusluluk para etmiyor,
Çalışmakla Çekirge gibi bir iler iki geri sayarsın,
Ya işini bilen vatandaş olacaksın,
Ya da sürünmeği, köleliği, dürüstlükle eşit algılayacaksın.
Vurana, çalana, çırpana, lüks hayata uzaktan bakacaksın,
Sen biri bulamazken,
Onun bini nasıl bulduğuna hep şaşırıp kalacaksın
Adilliği, adaleti bu fani dünyanın.(zalim feleğin)
*
Sana sesleniyorum sana! Ey fani dünya,(zalim felek)
Ne yapardın söyle olsan benim yerimde.
İsyan etmez miydin sende ha…
Etmez miydin haline olsaydın yerimde.
Zevkin, sefanın, köşkün…
Villanın, paranın, içinde olanı da sen var etmedin mi?
Onlar gördün de, bizi niye görmedin.
Suçumuz ne? Bizi neden unuttun bir köşede.
*
Gerçi isyanında faydası yok!
Bu adaletsiz karmakarışık düzene.
Ağladık meme vermedin,
İman, itikat ettik, zerremizi görmedin.
Dünyada vermeyip, ahirette mi vereceksin?
Gel ahiret senin olsun, etme fani dünya…(zalim felek)
Ver şu dünyalığı, dünyayı tadında yaşayalım da,
Ahirette Mevla’m büyük nasılsa,
*
Bilmiyorum felek seni ne yapmalı nasıl etmeli,
Adaletine sığınmaktan yok ki başka çaresi.
Altmıştan sonra versen de, bir şey değişmez ki
Bize gülmedin o ki,
Çocuklarımıza gül bari.
Gidi zalim felek senin yüzünden; sarf ettik bu sözleri,
Allah’a karşı günahkâr ettirdin bizleri.
*
Fakat neyleyim; çevreye bakınca gam sarıyor,
İnsanın içi kabarıyor,
Yokluk, sefillik insanı söyletiyor.
O insanlar gibi sanırım bizimde hakkımız,
Bolluk, refah, huzur içinde yaşamak,
Dünyanın her türlü nimetlerinden tatmak.
Her halde bizde insanız,
Amaç; zalim feleğe hatırlatmak.
*
Neden bilmiyorum neden?
İnsanlar arasında yok; eşit adil bir düzen
Amma velâkin; akılı, sırrı aşar senin işin,
Hâşâ Allah’a değil, feleğe sitem edişim.
Lakin ben Hakkın işine karışmam;
O her zaman iyisini bilir,
Sonsuz; Hakka olan inancım, itikatim,
Ben bir zerrecik kulu; demoğlu
Biçareyim, kanatsız, kolsuzum…
Allah’ımın affına, anlayışına sığınırım;
Onun huzurunda ağızsız ve de dilsizim.
Onun; kuvveti, kudreti, rahman ve rahimi sonsuz bilirim.
Haydar DEMOĞLU
Kayıt Tarihi : 4.3.2008 10:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
80 li yıllarda toprak gecekondularda yaşarken yazdığım bir şiir. o dönemlerde yağmur yağarken biz damlara çıkar toprak damlar damlamasın diye uğraşırdık, kar yağarken dam başımıza çökmesin diye damlardan kar kürümeye çalışırdık. yani herkes evine sığınırken biz evin zarar görmemesi için uğraşırdık...

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!