Ben göz yaşlarımı yanaklarımdan
süzdürüp kalbime akıtıyorum
bu ne bitmez çile bu ne biçim aşk
isyankar oldum haykırıyorum
Çekilmez hayatın ağına düştüm
Allahım al canımım kurtulayım
Nice Ümitlerin peşinde koştum
Kaderim böyle boş ben ne yaparım
Şöyle düşünüp seni andıkça
İçimde yığılmış tüm bilmeceler
Kalbimde hayalin yaşadıkça
İnan dudaklarım seni heceler
Kayıt Tarihi : 27.7.2007 21:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Arif Sarica](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/07/27/isyan-244.jpg)
'kadere iman eden kederden emin olur'
'kadere itiraz eden başını örse vurur kırar.rahmete itiraz eden rahmetten mahrum kalır.'
Arif bey kardeşim ;adınız üstünde arif adamsınız.fani mahbublar için bu üzüntüler çok yersiz.kalp ayine-i sameddir.oraya başka fani ve mecazi sevgilerin girmesi,onu mutsuz eder.çünkü yaratılış gayesine mugayir hareket edip,kalbi size verenin tarif ettiği tarzda istimal etmiyorsunuz.dolayısıyla;'GAYR-İ MEŞRU BİR MUHABBETİN NETİCESİ,MERHAMETSİZ AZAP ÇEKMEKTİR'düsturundaki hakikate masadak oluyorsunuz.
kalp sadece sahibi hakikisi olan sani-i hakimin sevgisine kapılarını açabilir.yoksa sanem misal mahbupları istemez.
saygılar,
TÜM YORUMLAR (2)