İsyan Şiiri - Fahri Kuyulu

Anadan uzakta, evinden uzakta
Gurbet diyarında yaşayan insanın
Sevdiğinden ayrı, dostundan uzakta
Kalbinde hasreti taşıyan insanın
En tabii hakkı evini düşünür
Ve kalbinden kopar bir delice isyan
Garibin karnı aç, cebini düşünür
Ve gönlünden kopar bir delice isyan

Üç, beş kuruş için yaptığı savaşın
Değerini bilen yok şu ana kadar
Alın teri ile yediği şu aşın
Bedelini bilen,anlayan yok Haydar
Haramla beslenen, haksız yaşayana
Elindeki ekmek… Kulun kanıdır bu
Bir isyan ki; Kahpe düzeninden yana
Garibin düzene bir isyanıdır bu…

Kanunlar doğruysa, doğru yazıldıysa
Ağa’ya, Bey’e suç… Bunu da yazmalı
Eğer ki bir sevgi kalbe yazıldıysa
O yüce sevgiyi onu da yazmalı
Uğrunda ömrünü adadığın bir kız
Üç kuruş uğruna bırakırsa seni
Esiri olduğun, sevdiğin nankör kız
Hasret diyarına bırakırsa seni
Maziyi arama, sevmedim de unut
Yüreğinden sök, at, defterden sil onu
Tebessüme inat, kahkahaya inat
Seven insanın en son isyanıdır bu…

Nankör sevgiliye, sahte tebessüme
Mektup yazan elin isyanıdır onlar
Sarhoş dudaktaki kahpe tebessüme
Esir olan, kalbin isyanıdır onlar