İsyan(2) Şiiri - Fatma Adıgüzel

“Artık gelmesen de olur gelme dağıtma yalnızlığımı,”
Umudu olmayan bir insanın tesellisi işte bu cümle
Allah yaratırken beni, şansı yanımda vermeyi unutmuş
Şansı başka kullarına vermiş beni hiçlemiş

İsyanım her şeye, hayata, Tanrı’ya
Anlaşıldı sadece bu dünya değil benim cehennemim
Bir de isyan etmekten oturacağımm sanık sandalyesine
Hem mutluluğu çok gör, hem de iki tarafta yak, kül et!

Ey Tanrım sana söylüyorum:
Şeytan kanıma girmiş,hücrelerimde geziyor
İsyan sadece ruhumu değil.bedenimi sarıyor
Ruhumdaki titremeye bedenim eşlik ediyor
Yangınlar çıkıyor…
Yayılıyor her tarafa..

Bu beden bu canı taşımak istemiyor artık
Hoş canımı al diye bir talepte bulunamam senden
Ne istedim de verdin ki?
Ellerim hep havada, dualarım askıda kaldı

İntihar etmek cenneti tamamen yitirmekmiş
Elim kolum bağlı bekliyorum
Hayatın siyah atının duracağı günü,yani ölümü
Hayatıma son vermekte de söz hakkına sahip değilim
Keyfine kalmış Tanrım…
Ümidimi senden de kestim yak beni cehenneminde…