İsyan Şiiri - Hüseyin Karakaya

Yaşamın tutsakları değil miyiz hepimiz?
Doğduğumuz an,
Yaşadığımız şu an,
Gelecek zaman…
Dur, düşün bir an.
Çocukluğunu düşün.
Düşünürken ürperecek içindeki çocuk
Ve bir daha hayal kuramayacaksın.

Baban değil miydi
Elinden tutup okula kayıt yaptıran?
Sevdiklerin değil miydi
Seni zorlayan
“Oku, adam ol, iş sahibi ol;
Evlen, çocuk sahibi ol.”diye?
Peki niye?

Dostlukta arasak yaşamın kutsiyetini…
Yalan.
Para…
O zaten yalan.
Aşk…
O da yalan.
Yalan be! Aşklarımız bile yalan.
Talan ettik ömrümüzü, talan edeceğiz talan.

Koşarken bilmediğin bir yere
Gücün tükenecek, yığılacaksın yere.
İşte o an haykıracaksın
“Yok muydu doğruyu anlatan? ” diye.
Ama nafile…
Ve…Ve sonra
The ölüm.
Ya sonra…! ?