Ay ışığı yüreğimi deldiğinde
ve sessizce dökerken içimi
toprağa, suya, gökyüzüne,
sen dingin bir adamı bekleyeceksin
durulmuş ve asi...
Beklemek
zamana söz vermektir.
Şimdi sen
zamana verdiğin sözü şehrin kalbine gömüyor
ve bir kriz bekliyorsun.
De ki;
sesim solgun bir hasta
ve bir sıtmalı kadar ateşli
dilim bir makineli
sussam patlayacağım...
Beynim!
Rahat bırak beni...
Kayıt Tarihi : 24.8.2005 21:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)