Şimdi hanği yalan,hanği yasak karşılaştırır bizi...
Ödeşmeler bitmiyor yüzümde,düşler eskiyip gidiyor teker teker...
Kalbimdeki sözleri ölenlerin yeminleriyle evcilleştiriyor gibiyim sanki...Ve dünya almıyor beni içine...Tenim inciliyor...Çıplak yaram buluşturuyor beni,şimdi senle...Yazmak bir ibadet gibi,eksik evlerin toplamındaki çatlaklar gibi görünürken sevgisizliğin sessizliği...Her şeyin dibini,dibini görüyorum sanki...Geç kaldığım ne varsa,sokak lambalarının aydınlattığı o boş yüzeyde saklanıyor gibi...Sanki sesin geliyor mutfak penceresinden,karartılar arasından seçemiyorum yüzünü,ama heyecanlıyım ve gizliden gizliye önemsiyorum seni...Mutfak penceresinden tekrar baktığımda yoksun,sokak lambasının ışığı yola vuruyor...Parlak ve kimsesiz bir ışık gibisin şimdi...İçim acıyla doluyor ve düşüncelerimden akan o kendiliğinden dökülen sözcükler,bu gece yaşandımı düşlerinde...?
Ben sınır falan istemiyorum bu tabloda...Bütün çerçeveler erisin...Bütün resimler,yüzler,biz_ikimiz içine girelim...Hiç görüşemediğimiz halde ve o kadar farklı uğraşlarda olmamıza rağmen,en kötü biçimde belki de birbirimize benziyorduk asıl...
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
